System DNS oparty jest na hierarchicznej i logicznej strukturze drzewa zwanej obszarem nazw domen. Każdy węzeł drzewa DNS reprezentuje nazwę DNS (np. domenę DNS) Domeny DNS mogą zawierać hosty (komputery serwery), inne domeny nazywane poddomenami. Węzły w drzewie domen DNS identyfikowane są poprzez pełną nazwę domeny FQDN (Fully Qualifield Domain Name) i wskazują położenie węzła względem domeny głównej.

Serwery DNS

Pozwalają na tłumaczenie nazw w sieciach opartych na TCP/IP na adresy IP odpowiadające nazwom. Użytkownik w sieci może posługiwać się nazwami domen, zamiast adresami IP. Może być wykorzystywane w sieciach lokalnych i w sieci Internet (po zarejestrowaniu domeny). Format definicji rekordu zasobów jest następujący:

[nazwa] [ttl] IN typ dane

gdzie:

nazwa — może być to zarówno nazwa hosta, jak i nazwa całej domeny. Jeśli ciąg nie kończy się kropką traktowany jest jako względny wobec aktualnie definiowanej domeny. Jeśli pole to jest puste, rekord odnosi się do nazwy definiowanej w poprzednim rekordzie.

TTL — czas życia (w sekundach) informacji zdefiniowanej w tym rekordzie. Jeśli pole to jest puste, obowiązuje TTL zdefiniowany dla całej strefy w rekordzie SOA.

IN — oznaczenie klasy rekordu, IN oznacza Internet. Istnieją również inne klasy, ale najczęściej nie są spotykane. Jeśli pole klasy jest puste, domyślnie przyjmowane jesi IN.

typ — określa typ rekordu.

dane — dane zależne od podanego wcześniej typu rekordu.

Serwer DNS umożliwia dwa rodzaje przeszukiwać strefy: do przodu - na podstawie nazwy określamy adres IP oraz wstecz - na podstawie adresu IP szukamy odpowiadającej mu nazwy. Do przeszukiwania stref serwer wykorzystuje rekordy zasobów:

A - mapuje nazwę hosta na adres IP

CNAME - ustawia alias dla nazwy hosta

MX - określa serwer wymiany poczty dla domeny

NS - określa serwer nazw dla domeny (DNS)

PTR - tworzy powiązanie adresu IP z nazwą w strefie przeszukiwania wstecz

SOA - jest wymagany dla każdej strefy i określa serwer DNS, który dostarcza autorytatywne informacje dla danej strefy

Każdy serwer nazw zawiera dane o pewnej części całej przestrzeni adresowej DNS. Dane z każdej domeny powinny być przechowywane na co najmniej dwóch serwerach. Strefa jest transferowana do serwera zapasowego tylko wtedy gdy numer konfiguracji (Serial) strefy serwera podstawowego jest wyższy niż numer konfiguracji strefy serwera zapasowego. Włączenie opcji notify wymusza żądanie aktualizacji danych na serwerze zapasowym (serwer podstawowy powiadamia serwer zapasowy o zmianach).

Sposoby konfigurowania usługi DNS

Buforujący serwer nazw (Caching Name Server) - nie przechowuje bazy danych rekordów; gdy otrzyma zapytanie o nazwę, o obsłużenie żądania poprosi inny serwer nazw i umieści ją w swoim buforze, dzięki czemu będzie ona zawsze dostępna.

Podstawowy serwer nazw (Primary Name Server) - posiada główna kopię bazy danych z nazwami wszystkich hostów w strefie oraz rekordy dla wszystkich poddomen.

Zapasowy serwer nazw (Secondary Name Server) - zawiera kopię danych z rekordami dla domeny i poddomeny; zmiany wprowadzone dla podstawowego DNS są replikowane do wszystkich serwerów zapasowych.

Instalacja i konfiguracja

Domain Name Service (DNS) | Ubuntu